Ordan oraya dolanıp internetteki yazıları okurken bunları gördüm ve sizlerle de paylaşmak istedim.
Inc.'den Jaff Haden burada yazmış.
- Ben şunu/bunu-şöyle/bölye düşünüyorum / Here is what I'm thinking.
- Yanlış biliyormuşum./Hatalıyım. / I was wrong.
- Muhteşemdi. / That was awesome.
- Rica ederim. / You're welcome.
- Yardım edebilir misin? / Can you help me?
- Üzgünüm. / Afedersin. / Özür dilerim. / I'm sorry. (Bir de not olarak demiş ki; özür dile ama asla da bu özrünü "Ama çok sinirliydim.../Senin böyle yapacağını/düşüneceğini tahmin etmezdim..." gibi devam ettirme.)
- Şunu bana gösterebilir misin? / Can you show me?
- Dur bi' yardım edeyim! / Let me give you a hand!
- Seni seviyorum. / I love you.
- ve bazen de HİÇBİR ŞEY söylememek gerekebilir. / and sometimes just NOTHING.
Düşünelim bakalım bizler gün boyunca bunlardan kaçını kullanıyoruz. Hatalarımızı kabul edip, özür diliyor muyuz? Bazı durumlar karşısında susmasını biliyor muyuz? Ya da en önemlisi sevdiklerimize; "seni seviyorum" demesini biliyor muyuz?
Haydi biraz düşünelim.
Sevgiler.
